Kabil
Birçok ferdin esas besin maddelerinden mahrum bulunduğu ülkede, ekmek satın ilişki olanağı olmayan yoksul halk, saatlerce önünde bekledikleri fırınlara mevrut müşterilerden ekmek istiyor.
Sovyetler Birliği'nin 1979'da Afganistan'a saldırısı, arkası sıra Ruslara gönül rahatlığı uğraş fail Mücahid grupların birbirleriyle savaşmaları, ahir zamanlarda Taliban'a gönül rahatlığı maruz savaşın birlikte 20 sene devam eden Amerika işgali ülkede ekonominin çirkin gidişatına sefer açtı.
Yaklaşık 40 salname dengesizlik zımnında Afganistan'da tutum dibe vururken, el esas gerekseme maddelerini karşılamakta külfet yaşıyor.
Taliban'ın 15 Ağustos'ta ülkede kontrolü ele geçirmesiyle düzenlilik sorunları azalsa da ABD'nin Afganistan'ın arsıulusal bankalardaki paralarına el koyması ve Taliban yönetiminin hâlâ arsıulusal kurda yöntemince tanınmaması ekonomiyi aksi yönde etkilemeye bitmeme ediyor.
Afganistan'da ekonomideki çirkin gidişat, ülkedeki yoksul sayısını gündüz günden artırıyor.
Yoksul halk, müşterilerden birinin ekmek vermesi umuduyla antipatik havaya karşın fırınların önünde saatlerce bekliyor.
"Evimizde göz boncuğu araç yok"
AA muhabirine mütekellim Şekiba Şükür, günde tahminî 3 zaman fırının önünde beklediğini söyledi.
Şükür, "Kocam engelli, 11 nefis aileme ego bakıyorum. Her geceleyin ezanı 11 pare ekmek düşüncesince burada bekliyorum. Bazıları ekmek veriyor birileri vermiyor. Çadırda yaşıyoruz. Akşamları zırtlak ekmek yiyor, sabahları ekmek kullanmadan çay içiyoruz." dedi.
Çocuklarının antipatik çadırda kendisinin getireceği ekmeği gözlediklerini dile getiren Şükür, "Evimizde göz boncuğu araç yok. Kış da geliyor. Allah'tan bambaşka birlikte umudumuz yok." ifadelerini kullandı.
"Mecbur olduğum düşüncesince burada ekmek bekliyorum"
Bir okulda aşçılık karşılayıcı Feride Şahzade, almış bulunduğu maaşın geçimleri düşüncesince ehliyetli olmadığını bu yüzden gece olunca ekmek bulmak düşüncesince fırının önünde beklediğini belirtti.
Şahzade, "Kabil'de yaşıyorum. 6 çocuğum var, kocam yok. Ekmek anımsamak düşüncesince fırının önünde bekliyorum. Eve yegâne ekmek getiren benim. Bir okulda aşçıyım aldığım aylık evimin kirası ve çocuklarımın harcamalarını karşılamıyor. Mecbur olduğum düşüncesince burada ekmek bekliyorum." dedi.
Mava Niyazi, goygoycu olmadıklarını, zorda kalmış bulunduğu düşüncesince fırının önünde beklediğini, birinin ekmek verip vermeyeceğinin de mahsus olmadığını söyledi.
Niyazi, "Burada gözleyen her insanın iktisadi sıkıntıları var. Biz goygoycu değiliz. Taliban'ın yönetime gelmesiyle insanlar aylak kaldı. İşi olanlar da aylık alamıyor. 4 aydan bu yana evimizin kirasını ödeyemedik. Buradan götürdüğüm döşenmemiş ekmeği çay yahut su ile yiyoruz. Çocuklarımın araç ve giyecekleri yok. Kuru ekmek ile geçinmeye çalışıyoruz." ifadelerini kullandı.
Kabil'de ekmek imalatçısı Metinullah Safiyi, fırın önünde ekmek dilenen şahısların gündüz günden arttığını söyledi.
Safiyi, "Afganistan'da iktisadi gestalt baş döndürücü kötü. Yoksul insanımız çok. Her gündüz fırının önünde oturup mevrut müşterilere 'Bir ekmek verin, birlikte ekmek verin.' diyerek sesleniyorlar." dedi.
Bazı eyyam ekmek dilenenlerin sayısının 15-20'ye çıktığını dile getiren Safiyi, şunları kaydetti:
"Kendim bu insanlara, günce 50-60 ekmek veriyorum. Bu antipatik havada hoppadak birlikte sunum ekmek düşüncesince saatlerce fırının önünde oturuyorlar. Maddi halleri baş döndürücü kötü. Her gündüz böyle. Bu dekor Afganistan'ın vaziyetini yansıtıyor. Son 3 ayda bu insanların sayısı arttı. Daha ilkin bu denli değildi."
