Muş
.w3-content { max-width: 100%; margin: auto;} .w3-tooltip, .w3-display-container {position: relative;} .w3-black, .w3-hover-black:hover { color: #fff!important; background-color: #000!important;} .w3-display-left { position: absolute; top: 50%; left: 0%; transform: translate(0%,-50%);-ms-transform: translate(-0%,-50%);} .w3-display-right { position: absolute; top: 50%; right: 0%; transform: translate(0%,-50%);-ms-transform: translate(0%,-50%);} .w3-btn, .w3-button {-webkit-touch-callout: none;-webkit-user-select: none; -khtml-user-select: none;-moz-user-select: none; -ms-user-select: none;user-select: none;} .w3-btn, .w3-button {border: none;display: inline-block;outline: 0;padding: 8px 16px;vertical-align: middle;overflow: hidden;text-decoration: none;color: inherit;background-color: inherit;text-align: center;cursor: pointer;white-space: nowrap;}Muş'ta göçerler yayladaki akıbet günlerini geçiriyorİlkbaharda Diyarbakır'dan gelmiş olarak yaylaya çıkan göçerler, toplumsal yaşamdan ve teknolojiden uzak, doğayla iç içe dirim sürüyor. Bazı göçerlerin devir zımnında geçmiş olduğu bugünlerde, bölgedeki dobra havayı punt bilici aileler birlikte müddet hâlâ yaylada konaklamayı yeğleme etti.
Erkeklerin, hayvanların tagaddi ve bakımını icra ettiği Şenyayla'da, hanımlar ise günce nan ve aşındırmak pişirme işiyle ilgileniyor.
Göçerlerden 103 yaşındaki Halime Koçağa, gazetecilere, atalarından devraldıkları kıl cilt geleneğini yüzyıllardır sürdürdüklerini söyledi.
Ömrünün şişman bölümünün hayvancılıkla geçtiğini anlatım fail Koçağa, şöyleki konuştu:
"Yaylaya çıktığımızda hayvanları sağardık, kovan ayranı yapardık. Çobanlara, misafirlere aşındırmak yapardık ve kurduğumuz tandırda nan pişirirdik. Kalan yersiz günümüzde ise kıl çadırı yapardık. Keçi kılından, 4-5 hanımla fakat 20 günde birlikte kıl çadırı anık duruma getirirdik. Yazın yaylada, kışın köyde ömrümüzü şişman seviyede çadırda geçirdik. Hayvancılık yaptığımız düşüncesince kıl cilt bizim düşüncesince baş döndürücü önemlidir."
Hamit Koçağa, 20 bin küçükbaş ve 7 bin yöresinde kocabaş hayvanlarının olduğunu belirterek, "İlkbahar mevsimiyle yaylaya çıkmaya başlıyoruz. Sonbahara denli kıl çadırlarda kalıyoruz. Zorlu birlikte iş zorla çadırlar su geçirmez, içre ferah ferah barınabileceğimiz dirim alanıdır. Ben 58 sene evvel çadırda doğmuşum. Hayatımızın şişman kısmı kıl çadırda geçti." niteleyerek konuştu.
Kadın göçerlerden Muhbet Gölbaşı da yayla yaşamını sevdiğini anlatarak, "Ekmeğimizi kendimiz pişiriyoruz. Köyde ot bulunmadığı düşüncesince yaylaları yeğleme ediyoruz. Peynir ve sütlerimizi sattık. Kışlık ihtiyacımız peynir, tereyağı, yoğurt denli ürünlerimizi hazırladık. Birkaç devir sonradan da evimize döneceğiz." ifadelerini kullandı.